پارادایم نوین ارزش آفرینی بهترین ملاک و معیار برای سهامداران در عرصه سرمایه گذاری است. زیرا با این معیار از تمامی ابعاد می توان ارزش ایجاد شده سهامداران را با هدف حداکثر سازی ثروت و بالا بردن نرخ بازده برای آنان مدیریت و اندازه گیری نمود. مدیریت مبتنی بر ایجاد ارزش سهامداران  (MSV)استفاده از ابزارهایی را در این راستا پیشنهاد می کند که از آن جمله ارزش افزوده اقتصادی(EVA) ، ارزش افزوده بازار  (MVA)و ارزش افزوده نقدی (CVA) را می توان مورد اشاره قرار داد.تحقیق حاضر به منظور بررسی شاخصهای مدیریت ارزش برای سهامداران در شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران گروه صنایع فلزی در محدوده سالهای 1380 الی 1385 انجام گرفته است. تعداد شرکتهای مورد استفاده از سال 1380 الی 1385 بطور میانگین 26 شرکت که با توجه به امکان دسترسی به اطلاعات 24 شرکت جمعا 144 سال مالی مورد استفاده قرار گرفته است. بطوریکه معیارهای سنجش عملکرد مبتنی بر ارزش آفرینی از جمله ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده بازار را با ارزش افزوده سهامداران مورد ارزیابی قرار داده است. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از وجود ارتباط معنی دار متغییرهای فوق با ارزش افزوده سهامداران بوده و در نتیجه مناسب بودن استفاده از ارزش افزوده اقتصادی (EVA) و ارزش افزوده بازار (MVA) را به عنوان متغییرهای پیش بینی کننده و جایگزین در جهت شناسایی و اندازه گیری ارزش افزوده سهامداران (SVA) پیشنهاد می شود.

تغییر هدف واحدهای اقتصادی کنونی از افزایش سود به افزایش ارزش، بقاء آنها را مشروط به اجرای سیستم مدیریت مبتنی بر ارزش نموده است و لازمه اجرای سیستم مدیریت مبتنی بر ارزش نیز به کارگیری مقیاس هایی برای بررسی و ارزیابی عملکرد واحدهای اقتصادی می باشد. یکی از مقیاس های نوین ارزیابی عملکرد داخلی،  EVAاست و مدلی که بسیاری از نارسایی های آن را برطرف ساخته است، شکل پالایش شده ای از EVA به نام REVA می باشد.جامعه آماری این پژوهش شامل شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در یک دوره چهار ساله در فاصله زمانی سال های 1383 الی 1386 است و نمونه آماری تحقیق فوق بر اساس روش حذف سیستماتیک شامل 68 شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد.نتایج آزمون های فرضیه های بررسی شده در این مقاله بیانگر این امر است که بین دو متغیر ارزش افزوده اقتصادی و متغیر ارزش افزوده بازار رابطه معناداری وجود ندارد و از طرف دیگر بین دو متغیر ارزش افزوده اقتصادی پالایش شده و متغیر ارزش افزوده بازار شرکت های نمونه ارتباط معناداری وجود دارد.

برآورد ارزش افزوده بالقوه زیربخش های کشاورزی و شکاف آن با مقادیر بالفعل، نقش مهمی در تنظیم سیاست های مرتبط با رشد بخش ایفا می کند. هدف اصلی در این مقاله تخمین ارزش افزوده بالقوه زیربخش های کشاورزی ایران بوده است. به این منظور از فیلترهای هودریک پرسکات، باکستر کینگ و کریستیانو فیتز جرالد و آمار سالانه برای دوره زمانی 1370 الی 1393 استفاده شد. پس از برآورد ارزش افزوده بالقوه و محاسبه شکاف آن با مقادیر بالفعل، به بررسی اثر مقدار تولید، قیمت، تسهیلات و یارانه بر شکاف ارزش افزوده در زیربخش ها پرداخته شد. نتایج نشان داد که ارزش افزوده بالقوه در دوره زمانی مورد بررسی اختلاف فاحشی با مقدار بالفعل دارد و در اکثر مواقع بیشتر از آن است. این امر نشان دهنده ظرفیت های بلااستفاده بخش کشاورزی است. نتایج حاصل از تحلیل های رگرسیونی نیز نشان داد که در زیربخش های دامپروری و شیلات میزان تولید اثر معنی دار و مثبتی بر شکاف دارد. در پایان، توجه بیشتر به تأمین زیرساخت ها و اعتبارات مورد نیاز جهت استفاده از ظرفیت های بالقوه زیربخش های مختلف پیشنهاد شد.

معیارهای ارزش افزوده اقتصادی (EVA) و جریان های آزاد نقدی(FCF)  مقیاس های اصلی اندازه گیری ارزش هستند که نارسایی های سایر معیارهای حسابداری را ندارند و توجه به این معیارها در کنار معیارهای ارزش افزوده نقدی(CVA)  و سود باقیمانده(RI)  باعث ایجاد هم سویی بین منافع طبقه سهامدار و مدیران می شوند. در این تحقیق به رابطه ارزش افزوده نقدی، ارزش افزوده اقتصادی، جریان های نقدی آزاد و سود باقیمانده بعنوان متغیرهای مستقل با ارزش ایجاد شده برای سهامداران بعنوان متغیر وابسته پرداخته شد. برای این منظور اطلاعات 74 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره 1387-1383 مورد استفاده قرار گرفت. جهت آزمون فرضیه ها، شرکت های نمونه به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول، شرکت هایی که خلق ارزش داشته اند (نرخ بازده واقعی سهام بیشتر از نرخ بازده مورد انتظار است) و گروه دوم، شرکت هایی که تخریب ارزش نموده اند (نرخ بازده واقعی سهام کمتر از نرخ بازده مورد انتظار است). فرضیه های تحقیق از طریق روش های آماری رگرسیون و آزمون مقایسه دو معادله رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS آزمون شدند و نتایج نشان داد که مدل ارزش افزوده اقتصادی و جریان های نقدی آزاد با ضریب تعیین 0.317 به عنوان قویترین و مدل ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده نقدی با ضریب تعیین 0.163 به عنوان ضعیف ترین مدل پیش بینی ارزش ایجاد شده برای سهامداران می باشند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران EVA وRI  شاخص های بهتری برای پیش بینی CSV بوده و در کنار سایر شاخص ها مانند FCF و CVA نتایج مطلوبتری بدست می دهند.

با توجه به متون علمی به نظر می رسد که داده ها و اطلاعات تاریخی توانایی تعیین ارزش یک دارایی را نداشته باشند. اما شواهد نشان می دهد که در بازار، سرمایه گذاران بر اساس گزارشهای مالی و اطلاعات مندرج در آن، تصمیمات سرمایه گذاری خود را شکل می دهند. در همین حال، استوارت ادعا می کند که مدل ارزش افزوده اقتصادی که بر مبنای داده های تاریخی محاسبه می شود ممکن است به درستی ارزش خلق شده در بازار را شناسایی کند، در این صورت باید سایر معیارها مانند سود حسابداری را رها کرد. بر این مبنا، سعی شد تا این ادعا در بورس اوراق بهادار تهران به محک آزمایش گذاشته شود. نتایج حاصل نشان می دهد که در بازار اوراق بهادار تهران، ارزش افزوده اقتصادی و سود خالص حسابداری، معیارهایی ضعیف و ناکارآ برای شناسایی ارزش ایجادی در بازار هستند.

سنجش عملکرد در فرایند تصمیم گیری با توجه به توسعه و اهمیت نقش بازار سرمایه از مهمترین موضوعات حوزه مالی و اقتصادی است، ارزش اقتصادی بازار از معیارهای سنجش عملکرد مدیریت است. بنابراین آزمون کارکرد معیارهای مالی جهت ارزیابی عملکرد بنگاهها نظیر EVA, ROS, RI, ROI و MVA یک ضرورت بشمار می آید.مقاله حاضر، نتیجه پژوهش علمی محقق است که با انتخاب صنعت نمونه از صنایع فعال و پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار در یک دوره زمانی پنج ساله- که اطلاعات آن در بورس موجود بوده است- صورت گرفت.مهمترین هدف مطالعه حاضر، ضمن تبیین تئوریک شاخصهای سنجش، عملکرد آزمون این شاخصها و ارایه شواهد لازم به منظور کمک به فعالان بازار سرمایه و ارزیابی منطقی عملکرد بنگاهها برای اتخاذ تصمیم است.نتایج مطالعه نشان می دهد که بین EVA با متغیرهای مالی مورد مطالعه نظیر P, EPS و ROI رابطه وجود دارد. همچنین وجود رابطه MVA با ROI و ROS و RI نیز تایید گردیده است و نتایج مطالعه نشان می دهد که میزان رابطه EVA با متغیرها در مقایسه با MVA با متغیرها بیشتر است.

وجود تضاد منافع بین سهامداران و مدیریت یکی از مباحث مهمی است که در خلال دهه های اخیر مورد توجه پژوهشگران بوده است. با توجه به پژوهش های انجام شده مرتبط با حاکمیت شرکتی می توان ساختار یا نوع مالکیت را به عنوان یکی از راهکارهای حل این مساله مطرح نمود. لذا پژوهش حاضر تاثیر نوع مالکیت را بر عملکرد عملیاتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مورد مطالعه قرار می دهد. نمونه آماری پژوهش شامل 68 شرکت طی سالهای 1383 تا 1387 می باشد، روش آماری مورد استفاده در پژوهش حاضر، روش تحلیل واریانس یک طرفه و دو طرفه است. یافته های پژوهش نشان می دهد که نوع مالکیت بر شاخص های ROA، EPS، EVA و P/E شرکتها تاثیر گذار است. نتایج حاصل از آزمون توکی نشان می دهد که در مورد EPS نمی توان گفت که کدامیک از گروههای مختلف نوع مالکیت بیشترین یا کمترین تاثیر را بر این مولفه دارد، اما در مورد ROA و EVA باید گفت که این مالکیت مدیریتی است که بیشترین تاثیر را بر این مولفه ها دارد. همچنین مالکیت نهادی بیشترین تاثیر را بر مولفه P/E دارد. ولی نوع مالکیت بر شاخص های ROE، REVA، RI ،ROI، MVA، M/B و Q شرکتها، از لحاظ آماری تاثیر گذار نیست. همچنین در بررسی تاثیر همزمان نوع صنعت و نوع مالکیت بر عملکرد عملیاتی شرکتها، عملکرد عملیاتی مبتنی بر رویکرد حسابداری، تحت تاثیر عامل صنعت نمی باشد، در صورتی که عملکرد عملیاتی مبتنی بر رویکرد های مالی، ارزش افزوده و تلفیقی تحت تاثیر عامل صنعت می باشند.